پلاک مغزی چیست؟

اصطلاح پلاک مغزی که در میان عموم مردم رایج است، به توده‌های سفید رنگی اشاره دارد که در تصاویر CT اسکن و MRI مغز و نخاع مشاهده می‌شوند. پلاک‌های مغزی انواع مختلفی دارند، علل گوناگونی باعث شکل‌گیری آن‌ها می‌شود و هر نوع با علائم و عوارض خاص خود همراه است. به گفته دکتر حسن محمدی، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در تهران، اگرچه درمان قطعی برای از بین بردن پلاک‌های مغزی هنوز وجود ندارد، اما روش‌های درمانی موثری برای کنترل و کاهش علائم و عوارض آن‌ها به منظور کمک به بیماران در دسترس است.

پلاک مغزی چیست؟

پلاک مغزی که به آن پلاک آمیلوئید نیز گفته می‌شود، تجمعی از پروتئین آمیلوئید بتا است که بین سلول‌های عصبی مغز شکل می‌گیرد. این پروتئین‌ها از تجزیه یک پروتئین بزرگ‌تر به نام پیش‌ساز آمیلوئید (APP) به وجود می‌آیند. معمولاً بدن این قطعات را تجزیه می‌کند، اما وقتی تجمع پیدا کنند، پلاک‌هایی تشکیل می‌دهند که ارتباط بین سلول‌های عصبی را مختل می‌کنند.

پلاک آمیلوئید یکی از عوامل مهم در بروز بیماری آلزایمر است؛ اختلالی مغزی پیش‌رونده که حافظه، تفکر و رفتار فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، همه کسانی که پلاک آمیلوئید دارند به آلزایمر مبتلا نمی‌شوند و برخی بیماران آلزایمری ممکن است مقدار قابل توجهی پلاک آمیلوئید نداشته باشند. این موضوع نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند ژنتیک، سبک زندگی و محیط نیز در شکل‌گیری بیماری نقش دارند.

انواع پلاک مغزی | چند نوع پلاک مغزی داریم؟

امروزه در حوزه علوم اعصاب، به ویژه جراحی مغز و اعصاب، اصطلاح «پلاک مغزی» بسیار شنیده می‌شود. اما این واژه به آن گستردگی و انحصاری بودن که ممکن است در ابتدا تصور شود نیست و در متون تخصصی علوم اعصاب انواع مختلفی از پلاک‌های مغزی مطرح شده‌اند. از منظر آناتومی اعصاب، تمامی پلاک‌های مغزی معمولاً با بیماری‌های نورودژنراتیو مرتبط هستند. به طور کلی، پلاک‌های مغزی به نواحی سفید رنگی اطلاق می‌شوند که در تصاویر CT اسکن یا MRI بیماران مشاهده می‌گردند. به طور کلی، پلاک‌های مغزی به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

 پلاک های مغزی بتا آمیلوئید

پلاک مغزی در معنای اصلی به تجمعات بتا آمیلوئید در مغز اشاره دارد. این پلاک‌ها که به پلاک‌های پیری یا نوریتیک نیز معروف هستند، توده‌های خارج سلولی‌ای از پروتئین بتا آمیلوئید‌اند که عمدتاً در قشر خاکستری مغز (کورتکس) تجمع می‌یابند.

تشکیل این پلاک‌ها ناشی از اختلال در عملکرد متابولیکی سلول‌های مغزی مانند میکروگلیا و آستروسیت است. معمولاً با افزایش سن تعداد این پلاک‌ها افزایش می‌یابد، اما در بیماری‌های نورو دژنراتیو مانند دمانس (زوال عقل)، میزان تجمع پلاک‌های بتا آمیلوئید به طور قابل توجهی بیشتر است. به گفته دکتر حسن محمدی، بهترین متخصص جراحی مغز و اعصاب، بیشترین میزان این پلاک‌ها در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر مشاهده می‌شود.

اندازه متوسط پلاک‌های بتا آمیلوئید در سالمندان معمولاً بین ۴۰۰ تا ۴۵۰ میکرومتر مربع است، اما در بیماران آلزایمری این پلاک‌ها آنقدر بزرگ می‌شوند که حتی در تصاویر MRI نیز قابل مشاهده‌اند.

دلایل ایجاد پلاک آمیلوئیدد

دلایل دقیق شکل‌گیری پلاک‌های مغزی هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عواملی مانند سن، وراثت، سبک زندگی و محیط زیست ممکن است در تشکیل پلاک آمیلوئید مؤثر باشند. این عوامل عبارت‌اند از:

• سن: با بالا رفتن سن، تولید پروتئین بتا آمیلوئید در بدن افزایش یافته و احتمال تشکیل پلاک آمیلوئید بیشتر می‌شود.
• وراثت: برخی ژن‌ها مانند ApoE ارتباط مستقیمی با بیماری آلزایمر و پلاک آمیلوئید دارند.
• سبک زندگی: رفتارهای ناسالم مانند مصرف غذاهای پرچرب، کم‌تحرکی و استعمال دخانیات می‌توانند ریسک ابتلا به پلاک مغزی را افزایش دهند.
• عوامل محیطی: مواجهه با مواد سمی مانند آفت‌کش‌ها و فلزات سنگین نیز از عوامل مؤثر در ایجاد پلاک آمیلوئید است.

علائم پلاک آمیلوئید

علائم پلاک مغزی بسته به شدت و موقعیت پلاک متفاوت است. در مراحل اولیه، پلاک آمیلوئید ممکن است بدون علائم واضح باشد، اما با افزایش تجمع آن، مشکلات شناختی و عصبی زیر ظاهر می‌شوند:

• اختلال حافظه: دشواری در به خاطر سپردن وقایع اخیر یا اطلاعات مهم
• سردرگمی: مشکل در درک و پردازش داده‌ها
• مشکلات گفتاری: ناتوانی در پیدا کردن کلمات مناسب یا درک زبان گفتاری و نوشتاری
• تغییرات خلقی: افسردگی، تحریک‌پذیری و اضطراب
• مشکلات حرکتی: دشواری در حفظ تعادل و راه رفتن

درمان پلاک آمیلوئید

در حال حاضر درمان قطعی برای پلاک مغزی یا بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما روش‌هایی برای کنترل علائم و کند کردن روند پیشرفت پلاک آمیلوئید قابل استفاده است. این روش‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

• داروها: برخی داروها می‌توانند عملکرد شناختی را بهبود بخشیده یا علائم را کاهش دهند.
• تغییر سبک زندگی: اتخاذ رژیم غذایی سالم، انجام ورزش منظم و ترک سیگار می‌تواند خطر پیشرفت پلاک آمیلوئید را کاهش دهد.
• درمان‌های شناختی: این روش‌ها با آموزش تکنیک‌هایی به بیماران کمک می‌کنند تا نقصان‌های شناختی خود را جبران کنند و حافظه‌شان بهتر شود.
• گروه‌های حمایتی: این گروه‌ها حمایت‌های عاطفی ارائه داده و به بیماران و خانواده‌هایشان کمک می‌کنند تا با مشکلات ناشی از پلاک آمیلوئید بهتر مقابله کنند.

پلاک های مغزی تصلب چندگانه (MS):

در معنای دوم، پلاک مغزی به آسیب‌های عصبی در بافت‌های نورونی مغز و نخاع اشاره دارد که در بیماری‌های خودایمنی نورودژنراتیو مانند مالتیپل اسکلروزیس (MS) رخ می‌دهد. این پلاک‌ها در MS به مناطقی از رشته‌های عصبی گفته می‌شود که توسط سیستم ایمنی دچار میلین‌زدایی شده‌اند و ممکن است هم در مغز و هم در نخاع ایجاد شوند.

در بیماری MS، سیستم ایمنی بدن به دلیل اختلالات ناشناخته در تنظیم عملکرد خود، به طور اشتباه به غلاف میلین اطراف آکسون‌ها (رشته‌های عصبی مسئول انتقال پیام‌های عصبی در مغز و نخاع) حمله می‌کند و آن‌ها را تخریب می‌کند.

فرآیند دمینله شدن (میلین‌زدایی) در بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) به طور همزمان در چندین ناحیه از مغز و نخاع اتفاق می‌افتد. تاکنون الگوی مشخص و ثابتی برای شکل‌گیری و گسترش پلاک‌های مغزی و نخاعی در این بیماری شناسایی نشده است. در هنگام تشکیل پلاک‌های MS، از دست رفتن غلاف میلین اطراف رشته‌های آکسونی دستگاه عصبی مرکزی باعث اختلال در انتقال الکتریکی پیام‌های عصبی می‌شود.

اختلالات ناشی از پلاک‌های MS به دو صورت بروز می‌کند: یکی کاهش سرعت انتقال پیام‌های عصبی در آکسون‌ها به دلیل از بین رفتن میلین، و دیگری انتقال نامناسب پیام‌ها به آکسون‌های جانبی به علت نبود غلاف میلین. این عوامل موجب بروز مشکلات گسترده حسی و حرکتی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می‌شود.

پلاک نخاعی چیست؟

منظور از پلاک نخاعی، بخش‌های آسیب‌دیده رشته‌های عصبی در طناب نخاعی در بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) است که غلاف میلین آن‌ها توسط سیستم ایمنی تخریب شده است. این نوع از بیماری، به نام MS نخاعی نیز شناخته می‌شود. در پلاک نخاعی، تجمعی از نوروفیبریل‌ها، میکروفیلامان‌ها یا پروتئین‌های بتا آمیلوئید مشاهده نمی‌شود و تنها التهاب در رشته‌های عصبی دمینله شده دیده می‌شود.

معمولاً پلاک‌های نخاعی همراه با پلاک‌های مغزی در بیماران مبتلا به MS دیده می‌شوند، اما طبق مطالعات اپیدمیولوژیک انجمن بین‌المللی مالتیپل اسکلروزیس، حدود ۲۰ درصد از بیماران تنها پلاک‌های نخاعی دارند و پلاک مغزی ندارند.

برخلاف پلاک‌های مغزی، پلاک‌های نخاعی می‌توانند ماده سفید و ماده خاکستری طناب نخاعی را به صورت جداگانه یا همزمان درگیر کنند. بررسی‌های بالینی تاکنون رابطه معنی‌داری بین وسعت پلاک نخاعی و شدت علائم بالینی بیماران نشان نداده‌اند.

از آنجا که طناب نخاعی عمدتاً از آکسون‌های بلند تشکیل شده، میلین‌زدایی در نخاع می‌تواند باعث ضعف‌ها و ناتوانی‌های حسی و حرکتی گسترده شود، به طوری که بسیاری از بیماران مبتلا به MS در طول زمان بخش قابل توجهی از توان حرکتی و حتی توانایی راه رفتن خود را از دست می‌دهند. بیماری تصلب چندگانه یک بیماری مزمن و مادام‌العمر است و ناتوانی‌ها معمولاً به صورت پیش‌رونده افزایش می‌یابند.

آتروفی ناشی از پلاک نخاعی بیشتر در انواع پیش‌رونده مالتیپل اسکلروزیس، شامل MS پیش‌رونده اولیه و ثانویه دیده می‌شود و بیماران مبتلا به این انواع بیماری معمولاً با ناتوانی‌های جسمانی قابل توجهی مواجه می‌شوند.

پلاک مغزی؛ اختلال مغزی پیش‌رونده با افزایش سن

با بالا رفتن سن، همه اعضای بدن دچار تغییراتی می‌شوند و مغز نیز از این روند مستثنی نیست. یکی از رایج‌ترین تغییرات مغزی در پی افزایش سن، تجمع پلاک‌ها است؛ این پلاک‌ها توده‌هایی از پروتئین هستند که بین سلول‌های مغزی تشکیل می‌شوند. تجمع این پلاک‌ها می‌تواند باعث بروز مشکلات شناختی و عصبی متعددی مانند اختلال حافظه، سردرگمی و دشواری در حرکت شود. در این مطلب، به طور جامع با پلاک مغزی، علل بروز آن، علائم و روش‌های درمان این توده‌ها در مغز و نخاع آشنا خواهیم شد.

علل تشکیل پلاک در مغز و نخاع چیست؟

با وجود پیشرفت‌های علمی چشمگیر، هنوز علت دقیق شکل‌گیری پلاک‌های مغزی و نخاعی به‌طور قطعی مشخص نشده است. با توجه به تفاوت‌های علت‌شناسی پلاک‌های بتا آمیلوئیدی و پلاک‌های بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS)، بهتر است هر یک به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرند:

علل بروز پلاک مغزی بتا آمیلوئیدی

در خصوص پلاک‌های مغزی ناشی از بتا آمیلوئید، چندین فرضیه درباره عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی مطرح شده است.

از نظر عوامل ژنتیکی، مطالعات شجره‌نامه‌ای نشان می‌دهد افرادی که والدین یا اقوام درجه یک‌شان به دمانس آلزایمر مبتلا بوده‌اند، احتمال بروز پلاک‌های مغزی و بیماری دمانس در آن‌ها بیشتر است. همچنین برخی افراد حامل واریانت‌های خاصی از ژن‌ها مانند APOE4 هستند که نقش مهمی در تشکیل پلاک‌های بتا آمیلوئید دارند. علاوه بر این، سندرم داون که ناشی از وجود کروموزوم اضافی ۲۱ است، به عنوان یکی از عوامل مهم فعال‌سازی پلاک‌های مغزی شناخته می‌شود.

در زمینه عوامل محیطی، بیماری‌های عفونی و التهابی که سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند، بیماری‌های متابولیکی مانند دیابت، تماس با فلزات سنگین، بیماری‌های قلبی-عروقی و فشار خون بالا به عنوان عوامل مرتبط با افزایش خطر تشکیل پلاک‌های آمیلوئیدی مغزی شناخته شده‌اند.

از لحاظ سبک زندگی، کاهش ۱۰ درصدی در میزان خواب REM، زندگی کم‌تحرک، رژیم غذایی پرچرب (مانند رژیم کتوژنیک) و فقدان ارتباطات اجتماعی فعال، تأثیر قابل توجهی در افزایش احتمال بروز پلاک‌های مغزی بتا آمیلوئیدی دارند.

علل بروز پلاک های مغزی و نخاعی بیماری MS

علل دقیق بروز بیماری تصلب چندگانه (MS) و همچنین تشکیل پلاک‌های مغزی و نخاعی مرتبط با این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده‌اند. مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی و نورودژنراتیو است که طی آن سیستم ایمنی به غلاف حفاظتی میلین دور رشته‌های عصبی (آکسون‌ها) حمله کرده و آن‌ها را تخریب می‌کند. عوامل متعددی شامل ژنتیکی و محیطی در بروز پلاک‌های مغزی و نخاعی در MS نقش دارند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سن بین ۲۰ تا ۴۰ سال
• جنسیت (شیوع در زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان است)
• سابقه خانوادگی ابتلا
• عفونت‌های ویروسی مانند ویروس اپشتاین-بار و تب غده‌ای
• نژاد (بیشتر در سفیدپوستان و ساکنان مناطق شمال اروپا)
• اقلیم (شیوع بالاتر در مناطق سردسیر)
• کمبود شدید ویتامین D
• مصرف دخانیات که می‌تواند بیماری را تشدید و باعث شروع زودهنگام آن شود
• ابتلا به دیگر بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری‌های تیروئید، پسوریازیس، دیابت نوع یک، بیماری‌های التهابی مثانه و کم‌خونی بدخیم

علایم و عوارض پلاک مغزی و نخاعی شامل چه مواردی هستند؟

با توجه به اینکه پلاک‌ها در مغز یا نخاع قرار دارند، علائم و عوارض ناشی از آن‌ها می‌تواند متنوع و متفاوت باشد. ددکتر حسن محمدی، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات تهران، علائم و عوارض ناشی از انواع پلاک‌های مغزی و نخاعی را به شرح زیر دسته‌بندی کرده‌اند:

علایم و عوارض پلاک های بتا آمیلوئیدی

پلاک‌های مغزی بتا آمیلوئیدی همراه با رشته‌های فسفریله شده پروتئین تائو باعث بروز بیماری نورو دژنراتیو دمانس آلزایمر می‌شوند که علائم و عوارض آن در سطح مغز و بدن شامل موارد زیر است:

• کاهش تدریجی عملکرد نواحی مختلف مغز
• کاهش ارتباط بین نورون‌های مغزی
• آسیب به هیپوکامپ و قشر انتورینال که منجر به زوال حافظه می‌شود
• انواع فراموشی‌ها، از حافظه کوتاه‌مدت تا حافظه بلندمدت
• اختلالات شناختی و کاهش کارکردهای اجرایی مغز
• دشواری در یافتن کلمات هنگام صحبت
• اختلالات بویایی و کاهش تدریجی حس بویایی
• مشکلات در بینایی فضایی و جهت‌یابی
• کاهش توانایی در قضاوت و تصمیم‌گیری صحیح
• افکار بدبینانه و سوءظن نسبت به دیگران
• افزایش تحریک‌پذیری و پرخاشگری

علایم و عوارض پلاک های تصلب چندگانه MS

اگر به بیماری تصلب چندگانه (MS) مبتلا باشید، ممکن است علائم و عوارض متنوعی ناشی از پلاک‌های مغزی و نخاعی تجربه کنید که از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. حتی در هر دوره عود بیماری، ممکن است علائم جدید یا متفاوتی ظاهر شود که نتیجه تأثیر پلاک‌ها بر بخش‌های مختلف مغز و نخاع است. بنابراین پیش‌بینی دقیق نوع علائم برای هر بیمار امکان‌پذیر نیست. با این حال، علائم کلی و شایع ناشی از این پلاک‌ها در بیماری مالتیپل اسکلروزیس شامل موارد زیر می‌شوند:

• مشکلات بینایی
• احساس مورمور یا گزگز در صورت، شکم، دست‌ها یا پاها
• ضعف عضلانی
• از دست دادن هماهنگی و تعادل بدن
• خشکی و سفتی عضلات
• مشکلات کنترل مثانه مانند بی‌اختیاری ادرار
• گرفتگی و اسپاسم عضلانی
• خواب‌آلودگی مداوم
• بی‌حسی در صورت، شکم، دست‌ها یا پاها
• سرگیجه‌های مکرر
• خستگی شدید
• مشکلات راه رفتن
• افسردگی
• تشنج و صرع
• نوسانات خلقی
• بی‌ثباتی هیجانی و تغییرات شخصیتی

روش تشخیص پلاک مغزی و نخاعی

اگرچه روش‌ها و فرآیندهای کلی تشخیص در جراحی مغز و اعصاب تا حد زیادی مشابه هم هستند، اما برای تشخیص دقیق هر نوع پلاک مغزی و نخاعی، روش‌های تخصصی و مجزایی به کار می‌رود که در برخی موارد ممکن است شباهت‌هایی داشته باشند.

روش های تشخیص پلاک مغزی:

اگر پزشک شما به وجود پلاک مغزی بتا آمیلوئید مشکوک باشد، فرآیند تشخیص به صورت تیمی و با همکاری روانپزشک و متخصص نورولوژی انجام می‌شود و مراحل آن به شرح زیر است:

• انجام معاینه جامع وضعیت روانی (MSE)
• معاینه کامل سیستم عصبی
• آزمایش خون و ادرار برای بررسی احتمال بیماری‌های عفونی
• تصویربرداری شامل MRI، CT اسکن و PET اسکن
• انجام تست‌های عصب‌روانشناختی با تمرکز بر حافظه و عملکردهای اجرایی
• انجام تشخیص افتراقی برای تمایز از بیماری‌هایی مانند دمانس کاذب، پارکینسون، سکته مغزی و غیره

در صورتی که احتمال پلاک مغزی ناشی از بیماری تصلب چندگانه (MS) مطرح باشد، متخصص مغز و اعصاب شما مجموعه‌ای از اقدامات زیر را جهت تشخیص دقیق تجویز خواهد کرد:

• انجام معاینات کامل نورولوژیک
• آزمایش خون و ادرار برای بررسی نشانگرهای اختصاصی بیماری MS و بیماری‌های مشابه
• نمونه‌گیری مایع مغزی نخاعی (کشیدن آب نخاع)
• تصویربرداری MRI
• ارزیابی پتانسیل‌های فراخوانده (ERP) و نوار مغزی کمی (qEEG)

روش های تشخیص پلاک نخاعی:

برای تشخیص پلاک نخاعی، معمولاً تصویربرداری‌های اشعه ایکس و سایر روش‌های تصویربرداری در اولویت قرار دارند. علاوه بر معاینات بالینی و بررسی سابقه پزشکی، انجام معاینات کامل عصب‌شناختی برای ارزیابی ناهنجاری‌های رفلکس‌های عصبی، حس‌های بدنی، قدرت عضلانی و هماهنگی حرکتی ضروری است. آزمایش‌ها و روش‌های تشخیصی مربوط به پلاک نخاعی شامل موارد زیر می‌شوند:

• آزمایش خون و ادرار برای شناسایی عفونت، التهاب یا بیماری‌های دیگر
• تصویربرداری‌هایی مانند CT اسکن و MRI
• میلوگرافی جهت بررسی مشکلات داخل کانال نخاع
• نمونه‌گیری مایع مغزی نخاعی (کشیدن آب نخاع)
• بیوپسی نخاعی در صورت احتمال وجود تومور یا سرطان نخاعی

روش های درمان پلاک مغزی و نخاعی

پلاک‌های مغزی و نخاعی هر کدام علاوه بر داشتن روش‌های درمانی مشترک، درمان‌های اختصاصی ویژه خود را نیز دارا هستند. به گفته دکتر حسن محمدی، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات، مهم‌ترین گام در درمان این پلاک‌ها، تشخیص دقیق نوع پلاک و درک علل زمینه‌ای تشکیل آن‌ها است. علاوه بر این، وسعت، محل، نوع و شدت ضایعات ناشی از پلاک‌های مغزی و نخاعی نقش بسیار مهمی در تصمیم‌گیری جراحان مغز و اعصاب برای انتخاب روش درمانی دارد. همچنین شرایط فردی بیمار مانند سن، جنسیت، وضعیت سلامت کنونی، سوابق پزشکی و تاریخچه درمانی نیز در تعیین بهترین راهکار درمانی مؤثر است. لازم به ذکر است که تاکنون هیچ روش پزشکی قطعی و تأییدشده‌ای برای حذف کامل پلاک‌های مغزی و نخاعی وجود ندارد و درمان‌ها عمدتاً بر کنترل و کاهش علائم بیماری (درمان علامتی) تمرکز دارند.

درمان پلاک مغزی بتا آمیلوئیدی:

با توجه به پیچیدگی عوامل منجر به تشکیل پلاک‌های بتا آمیلوئید در مغز، نظریه‌ها و روش‌های درمانی متنوعی برای آن مطرح شده است که بر اساس علت‌شناسی پلاک‌ها، راهکارهای مختلفی را ارائه می‌دهند. این روش‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:

• مصرف طولانی‌مدت داروهای ضد میکروب شامل آنتی‌بیوتیک‌ها، ضد قارچ‌ها و ضد ویروس‌های قوی
• داروهایی مانند دونپزیل، ریواستیگمین، گالانتامین، ممانتین و آدوکانوماب
• استفاده از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی
• داروهای ضد التهاب مغزی
• داروهایی که فعالیت بتا سکرتاز و گاما سکرتاز (آنزیم‌های پیش‌ساز تولید بتا آمیلوئید) را کاهش می‌دهند
• داروهای پیشگیرانه برای جلوگیری از تجمع بتا آمیلوئید و تشکیل پلاک
• داروهای خواب‌آور و مسکن برای بهبود کیفیت خواب
• داروهای ضد روان‌پریشی جهت کنترل رفتارهای پرخاشگرانه
• کاردرمانی و تمرینات ورزشی روزانه
• آموزش خانواده بیمار به منظور تقویت مهارت‌های مراقبتی و کاهش تنش‌های محیطی

این رویکردها به‌طور ترکیبی می‌توانند در کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران مؤثر باشند.

درمان پلاک مغزی بیماری تصلب چندگانه MS:

اگر پلاک‌های مغزی بیمار ناشی از بیماری اسکلروز چندگانه (MS) باشد، گزینه‌های دارویی متنوعی برای درمان این بیماری وجود دارد که شامل داروهای ضد التهاب، داروهای ترمیم‌کننده عصبی و همچنین داروهای سرکوب‌کننده یا کاهش‌دهنده فعالیت سیستم ایمنی می‌شوند. برخی سازندگان این داروها بر اثر درمانی بودن آنها تأکید دارند، اما بیشتر تحقیقات اثرات تسکینی و کاهش علائم بیماری را تأیید کرده‌اند. روش‌های اصلی درمان پلاک‌های مغزی مرتبط با MS به شرح زیر است:

• داروهای خوراکی کورتیکواستروئیدی
• داروهای تزریقی کورتیکواستروئیدی
• تزریق ویتامین D
• تعویض پلاسما
• تزریق اینترفرون بتا
• تزریق استات گلاتیرامر
• داروهای خوراکی مانند فینگولیمود، دی‌متیل فومارات، دیروکسیمل فومارات، تری‌فلونوموئید، سیپونیمود، کلادریبین
• داروهای تزریقی شامل اوکرلیزوماب، ناتالیزوماب، آلمتوزوماب
• داروهای شل‌کننده عضلات
• فیزیوتراپی
• ماساژ درمانی
• داروهای ضد خستگی مانند آمانتادین، مودافینیل و متیل‌فنیدیت
• داروهای ضد افسردگی از نوع SSRI

این درمان‌ها معمولاً با هدف کاهش پیشرفت بیماری، کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران تجویز می‌شوند.

درمان پلاک مغزی با خدمات دکتر حسن محمدی

پلاک مغزی یا پلاک آمیلوئید یکی از تغییرات شایع مغزی است که با افزایش سن در مغز ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث بروز اختلالات شناختی و عصبی متنوعی شود. اگرچه تاکنون درمان قطعی برای پلاک آمیلوئید کشف نشده است، اما روش‌های مختلفی برای مدیریت علائم و کند کردن روند پیشرفت بیماری وجود دارد. با اتخاذ سبک زندگی سالم و مراجعه به مراقبت‌های پزشکی تخصصی، می‌توان خطر ابتلا به این پلاک‌ها را کاهش داد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. شما می‌توانید با دریافت نوبت ویزیت از طریق سایت دکتر حسن محمدی، از بهترین خدمات درمانی در این حوزه بهره‌مند شوید.

درمان پلاک‌های نخاعی و ضایعات مربوط به نخاع در ابتدا به تشخیص و رفع علت اصلی ایجاد پلاک بستگی دارد. روش‌های رایج درمان پلاک نخاعی شامل موارد زیر است:

• درمان عفونت‌ها با داروهای آنتی‌بیوتیک، ضد قارچ یا ضد ویروس
• مصرف داروهای ضد التهابی مانند استروئیدها یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی
• داروهای مخصوص بیماری‌های خودایمنی برای کنترل و کاهش فعالیت سیستم ایمنی
• درمان‌های کنترلی برای کاهش پیشرفت بیماری‌های خودایمنی
• جراحی‌های نخاعی، شامل نوروآندوسکوپی یا جراحی باز، برای تخلیه و ترمیم ضایعات در صورت وسعت آن‌ها

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت ویزیت از دکتر حسن محمدی، متخصص جراحی مغز و اعصاب، دیسک و ستون فقرات، جراحی قاعده جمجمه و نوروآندوسکوپی، می‌توانید به صفحه تماس با ما مراجعه نمایید.

جمع بندی

من دکتر حسن محمدی، متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات هستم. بیش از ۱۵ سال است که در حوزه‌ی درمان و جراحی بیماری‌های مغزی، نخاعی و ستون فقرات فعالیت می‌کنم و همواره تلاش کرده‌ام با بهره‌گیری از دانش روز، تجربه‌ بالینی و تکنولوژی‌های نوین، بهترین مسیر درمانی را برای بیمارانم فراهم کنم.

در این سال‌ها افتخار داشته‌ام که در کنار تیم توانبخشی بیمارستان رفیده، به‌عنوان عضو اصلی تیم درمان بیماران دچار ضایعات مغزی و نخاعی فعالیت کنم. هر روز در کنار این بیماران، معنای واقعی صبر، امید و اراده را لمس کرده‌ام و همین تجربه‌ها، انگیزه‌ی من را برای ادامه‌ی مسیر دوچندان کرده است.

در حال حاضر ریاست بیمارستان توانبخشی رفیده را بر عهده دارم و در کنار کار درمانی، در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دانشگاه آزاد اسلامی به آموزش دانشجویان می‌پردازم. باور دارم انتقال تجربه و تربیت نسل آینده پزشکان، بخشی جدایی‌ناپذیر از رسالت حرفه‌ای من است.

برای من، پزشکی فقط یک تخصص نیست؛ راهی است برای خدمت، بازگرداندن امید و کمک به بیماران تا بتوانند دوباره زندگی عادی و شایسته‌ای را تجربه کنند.

اگر در مسیر درمان دچار تردید هستید یا به دنبال مشاوره‌ای مطمئن برای بیماری‌های مغز، نخاع یا ستون فقرات می‌گردید، با اطمینان می‌گویم که در این مسیر همراهتان خواهم بود.